Spelenderwijs leren werkt:Judith over haar ervaringen met De Verdwenen Wetenschapper

Judith gebruikt de game als vast onderdeel binnen een talentenprogramma. Niet als losstaand spelelement, maar als praktisch leermoment. Waarin geleerde theorie toegepast kan worden. Ze legt uit dat “het een moment is waarop de behandelde theorie spelenderwijs terugkomt, een mogelijkheid voor deelnemers om met nieuw gedrag te experimenteren in de praktijk en een moment om te reflecteren op de groepsdynamiek en de individuele rollen van de deelnemers daarbinnen.”

Deelnemers bepalen voorafgaand aan een sessie hoe ze zich binnen de groep tot elkaar willen verhouden. Sommigen zullen oefenen met leiderschap, terwijl anderen juist een stap terug proberen te zetten. Op deze manier verandert de bestaande dynamiek binnen een groep gedurende een sessie en komen en inzichten naar boven die anders verborgen waren gebleven.

Juist het spelelement biedt deelnemers de ruimte om los te komen van bestaande patronen en verwachtingen uit het dagelijkse werk. Zo kunnen deelnemers oefenen met rollen die ze niet gewend zijn, zonder consequenties. “Het biedt juist de mogelijkheid om buiten het normale leven om met nieuw gedrag te experimenteren. Hoe en wat de deelnemers willen uitproberen, dat bepalen ze zelf”, zegt Judith. In een serious game is het juist belangrijk dat de casus voldoende afstand van de werkelijk heeft. Doordat het niet ‘echt’ is, voelen deelnemers zich vrijer om iets nieuws te proberen. Dat maakt het spel tot een waardevol gedragslaboratorium met échte leeropbrengst.

Wat Judith vaak terugziet tijdens de reflectie na een sessie, is dat deelnemers op een andere manier naar hun eigen gedrag en dat van anderen gaan kijken. Met name tijdens de reflecties komt dit naar boven: “Het activeert hun zelfreflectie en dat gebeurt in het werkende leven niet vanzelf. Het is fijn om in zo’n veilige omgeving te kunnen experimenteren met gedrag en daar direct feedack op te krijgen van andere deelnemers.”

Er kan zo ook onderzocht worden wat de implicaties van dit nieuwe gedrag zijn op de groepsdynamiek. Deelnemers zijn actief bezig met het eigen gedrag, maar krijgen ook feedback van collega’s én worden hierbij geholpen door een adviseur. Zo zijn ze zich bewuster van hun gedrag en zijn ze bezig met het effect hiervan op hun omgeving, waar dit in het werkende leven vaak ontbreekt. “Het verbreedt op die manier hun handelingsrepetoire en dat is waardevol”, stelt Judith.

Wat Judith zelf het meest boeiend vindt aan het begeleiden van De Verdwenen Wetenschapper? “Om te zien dat de voornemens die mensen hebben snel overboord gaan wanneer de tijdsdruk van de serious game wordt gevoeld. Dan zie je de natuurlijke reflexen van mensen en het is mooi om daarop te reflecteren. Niets menselijks is ons vreemd!” Juist dat typeert deze serious game: het gedrag dat boven komt drijven onder druk en in stressvolle situaties. Dit biedt scherpe feedback en leerstof, zonder dat het te zwaar of kritisch voelt. Gedrag is menselijk en lang niet makkelijk om in korte tijd te veranderen. Maar ervaring is de beste leermeester en de actieve reflectie op het gedrag leidt ertoe dat deelnemers in het werkende leven ook echt aan de slag kunnen met de geleerde theorie.